Stefnan er að vinna titil – Viðtal við Stefán Jónsson formann körfuboltadeildar Tindastóls

Þetta viðtal birtist fyrst í 48. tbl. Feykis 2017

Það hefur ekki farið framhjá nokkrum Skagfirðingi, jafnvel Húnvetningi, að körfuboltaæði ríkir á norðurslóðum þar sem Tindastóll situr nú, ásamt ÍR, KR og Haukum, í toppsæti Domino´s deildar. Nú þegar tímabilið er hálfnað eru þessi fjögur lið með 16 stig hvert eftir 11 leiki, átta sigra og þrjú töp. Þá er Tindastóll kominn í undanúrslit Maltbikarsins auk Hauka, KR, og Breiðabliks og fara leikirnir fram fljótlega upp úr áramótum. Formaðurinn hefur eðlilega í mörg horn að líta og dylst engum að þar er á ferðinni maður sem lætur hlutina ganga.  Feykir settist niður með Stefáni Jónssyni sem hefur gegnt embætti formanns körfuboltadeildar Tindastóls meðfram störfum sínum sem togarasjómaður á Guðmundi í Nesi, og forvitnaðist um sjómennskuna sem hefur fylgt honum frá blautu barnsbeini, körfuboltann og markmiðum þeim tengdum sem vonandi nást á þessari leiktíð.

Það er nú svolítið þungt í Stefáni þegar spurt er um sjómennskuna þar sem hann hefur verið óvinnufær frá því í byrjun maí sl. en það óhapp henti að hann datt í fyrsta túr eftir verkfall. „Nánar tiltekið 28. apríl þá dett ég úti á sjó og lendi illa á vinstri öxl og við það skaddast sin og liður í öxlinni. Ég hef verið í landi frá 3. maí að berjast í þessu og það er bara langhlaup að ná sér góðum,“ segir Stefán en hann lítur á þetta sem verkefni sem þurfi að takast á við eins og önnur. „Ég fór í aðgerð í september en er ekki orðin góður eftir hana og læknarnir segja að þetta geti tekið óratíma. Ég bíð bara eftir því að komast á sjó aftur í gömlu rútínuna. Það er ekkert tilhugalíf núna þegar maður er bara heima,“ segir hann og skellir upp úr. Þeir sem þekkja Stefán vita að stutt er í brosið og hláturinn svo deyfðin sem sást í upphafi er rokin út í hafsauga.

Stefán segist vera hreinræktaður Skagfirðingur sem búið hefur á Sauðárkróki alla sína hunds og kattatíð og ekkert að fara neitt í bráð. „Mamma heitir Fanney Hólm, sem kannski flestir þekkja en pabba minn held ég að fáír þekki. Hann hét Jón Viðar Ágústsson en hann dó árið 1991. En Stefán Jónsson er grjótharður Skagfirðingur og grjótharður í öllu sem hann tekur sér fyrir hendur.,“ segir hann og dregur ekkert undan.

Stefán ásamt móður sinni og systkinum sínum. Mynd úr einkasafni.

 Silungurinn og túrtappinn
Það þarf ekkert langa stund að sannfæra spyrjandann að Stefán hafi einnig verið grjótharður sem krakki. Hann segist hafa verið grallari og líklega gert ýmislegt sem betra hefði verið að láta ógert. Og bryggjan heillaði ungan drenginn. „Sumir trillukarlarnir eru enn að tala um það hvað ég var erfiður stundum á svæðinu, fá lánaða báta og svona. Við vorum alltaf saman, ég og Júlíus Jóhannsson, æskuvinur minn og hann var duglegur að koma mér í vandræði,“ segir Stefán og hlær. Einhvern veginn grunar blaðamanni að hér sé verið að koma sök á vininn sem kemur svo á daginn. Hann rifjar upp atvik sem varð þegar þeir kumpánar voru ungir guttar og fengu „lánaðan“ bát hjá Gvendi hafnarverði, Guðmundi Árnasyni. „Ég fór og bað um leyfið, sem ég gerði reyndar aldrei, en ég sagði Júlíusi að ég hafi fengið það. Það var kannski ástæðan fyrir því að það biðu tveir löggubílar á bryggjunni þegar við komum í land. Við fengum lúðu í þessari ferð og mig minnir að við höfum selt Gvendi lúðuna. Fórum í bíó um kvöldið og áttum fyrir popp og kók, allt í boði Guðmundar,“ segir Stefán með bros á vör og nefnir fleiri prakkarastrik eins og að hafa losað bátinn hjá Ranna og eitthvað fleira sem eðlilega mátti ekki gera. „En það má koma fram að Júlíus átti upptökin að þessu öllu saman,“ ítrekar hann en blaðamaður er ekki sannfærður enn.

Bryggjan var leikvöllurinn hjá þeim félögum og telur hann að þeir hafi ekki verið byrjaðir í grunnskóla þegar farið var með veiðistöngina og rennt fyrir fisk. Hann minnist þess að mikið hafi verið veitt og aflanum komið í verð. „Ég seldi stundum Ásgrími Sveins, húsverði í barnaskólanum, silung. Eitt haustið tekur hann mig í gegn á fyrsta degi og segir við mig höstuglega: „Komdu hérna á bak við og talaðu við mig drengur!“ Þá var ég búinn að selja honum mikið af fiski um sumarið og alltaf sagði ég honum að þetta væri úr heita vatninu [Áshildarholtsvatni]. En þetta haustið var hann alveg foxillur og húðskammaði mig og ásakaði mig um að veiða við skítaræsin í fjörunni. Ég sagði honum að það væri haugalygi, allt væri úr heita vatninu. „Ég er nú enginn bjáni Stefán en það var túrtappi inni í fisknum sem ég fékk frá þér. Hann kemur ekki úr heita vatninu!“ Ég gat ekki varið þetta svo ég viðurkenndi fyrir rest að hafa tekið fiskinn við ræsið fyrir neðan hjá Bjarna Har.

Tveir hákarlar á sjónum. Mynd úr einkasafni.

 Stungið af á sjóinn
Stefán segir æskuárin bara hafa snúist um það að veiða og hugurinn stefndi lengra en á bryggjuna eða skítaræsið hjá B. Har. Hann segist ungur hafa munstrað sig á rækjubát án þess að láta vita heima fyrir svo mamma hans þurfti að hafa fyrir því að finna hann. „Ég stakk bara af. Ég sagðist hafa leyfi frá mömmu og var farinn á vikutúr. Mig minnir að ég hafi verið 9 ára. Svo fór ég vikutúr með bróður hennar mömmu þá 8 ára. Einhvern tímann fór ég með Ragga Hvata og Gústa Kára á útilegu handfæratúr og ég veit að Gústi verður aldrei sammála því að ég hafi verið harður í þessu enda held ég að ég hafi ælt í átján tíma. En það var mjög gaman og ég var ekki gamall.

Stefán var rétt 16 ára gamall þegar hann fór til Ólafsfjarðar og réði sig á skip þar og hefur ekkert stoppað síðan 27 árum síðar. Síðustu 9 árin hefur hann verið hjá Brim Seafood á togaranum Guðmundi í Nesi. Stefán segist líka vistin mjög vel á Guðmundi, stórt og gott skip og frábær áhöfn og nánast engar mannabreytingar. „Góður kjarni og hörku lið,“ segir hann. Aðspurður um þau löngu úthöld sem sjómenn þurfa að sætta sig við segir Stefán aðstæður í dag mun betri en áður. „Munurinn er sá að ef þú ert úti á sjó í 35 daga þá ertu líka í fríi næstu 35 daga. Ég er mikið meira heima hjá mér nú en fyrir 15 árum þegar ég var að róa t.d. á Klakki. Þá var ég kannski að róa 300 daga á ári en alltaf að koma reglulega heim. Þetta er öðruvísi og mun betra. Það er mikill munur að vita þegar maður labbar um borð að næst þegar þú ferð í land ertu kominn í langt frí. Það er ofboðslegur munur en það getur náttúrulega tekið á á veturna að vera úti í 4-5 vikur í vondum veðrum og myrkri en þetta er bara vinna og venst eins og annað.“

Tveir hákarlar á sjónum. Mynd úr einkasafni.

 Formaður á sjó
Nú er Stefán á sínu 5. ári sem formaður körfuboltadeildar Tindastóls og stefnan tekin á toppbaráttuna með úrvalsdeildarliðið. Hann segist hafa langað til að gerast formaður lengi en fundist það glórulaust vegna sjómannsstarfans. Hann tók samt þá ákvörðun að bjóða sig fram og hefur fólk með sér sem hann treystir. „Staðreyndin er sú að það er ekkert mál að fixa þetta saman þegar maður hefur gott fólk með sér, og vinnur með manni í þessu. Ég hef verið svo heppinn að hafa það fólk með mér. Í upphafi ræddi ég, held ég, fyrst við Björn Hansen hvað ég var orðinn leiður á því að þurfa að keyra alla leið á Stykkishólm til að sjá alvöru körfuboltaleik því að við komust ekki í úrslitakeppnina. Þá var það næsti bær að keyra inn í Hólm og sjá alvöru leik. En fyrir mér gerði það útslagið að þegar liðið féll árið 2012 í 1. deild,  margt fólk að vinna í þessu og erfiður vetur og allt það. En það var hörkulið fallið þrátt fyrir að verða Eggjabikarmeistarar í undirbúningstímabilinu. Þá fannst mér vera rétti tíminn til að koma að þessu. Mér sá tækifæri með liðið og ég vissi hvaða strákar voru á leiðinni upp, strákar sem eru enn að spila í dag. Það var að koma risastór árgangur og af hverju ekki að hella sér út í þetta,“ segir Stefán og planið var að fá tvo góða leikmenn, annan íslenskan og hinn erlendan til að hlutirnir gengju upp. „Annar var Íslendingurinn, herra Flake, og svo Antonie Proctor. Með þessum tveimur mönnum töpuðum við einum leik og rústum deildinni og þráðbeint upp. Förum einnig í fjögurra liða úrslit í bikar en töpum fyrir ÍR hér á heimavelli. Þetta var fyrsta árið. Svona komum við inn með hvelli. Árið eftir var ekki ósvipað. Þá förum við sem nýliðar alla leið í úrslit, sem var alveg glórulaust því við vorum ekkert á leið þangað. Það var ekki stefnt á það fyrsta árið,“ segir Stefán.

Hlutirnir eru ólíkir í dag því nú þykjast stuðningsmenn sjá glitta í titil og hafa í raun miklar væntingar um að nú sé kominn tími á hann. Stefán tekur undir og segir að það hafi verið á fimm ára planinu og fimmta árið sé hafið.

„Fimm ára planið er að verða Íslandsmeistari. En hvort við þurfum að taka önnur fimm ár í það hef ég ekki hugmynd um. Það verður bara að koma í ljós,“ segir formaðurinn ábúðarfullur.

Í Skagafirði fer það ekki framhjá nokkrum manni að væntingar til liðsins eru mjög miklar og jafnvel meiri en á síðustu leiktíð sem þó voru þær að ná í titil og formaðurinn er á þeirri línu. Fólk hefur kannski ekki eins hátt um þessar væntingar sínar  og á síðustu leiktíð en stuðningsmenn missa andann ef liðið tapar leik og spyrja hvað þurfi til bragðs að taka.

„Liðið tapaði leik eftir ellefu sigurleiki í röð. Við erum í þannig bæjarfélagi að það á bara helst að reka mann og annan ef að leikur tapast. Fólk verður bara að anda með nefinu. Einn góður vinur minn sagði við mig með væntingarnar: „Það er svo mikið væntingaský yfir Skagafirði að þó að mígrigndi þá næði það ekki í gegn“. Ég held að það sé svolítið punkturinn. Væntingarnar í sveitarfélaginu smitast út í allt, leikmenn og þjálfara og við stefnum bara eins og alltaf á „topp 4“ og komast í heimaleikjarétt í úrslitakeppninni. Allt annað er bara bónus. En auðvitað langar okkur að enda sem deildarmeistarar eins og önnur lið. Ef það tekst ekki verður bara að vinna út frá því. En þetta er þannig að þegar lið er búið að vera svona lengi í toppbaráttu þá vilja allir taka næsta skref. Ég er í fyrsta skiptið sem formaður körfuboltadeildar Tindastóls að fara í Laugardalshöllina. Það er hellings bæting. Í tvígang erum við búnir að fara mjög langt í úrslitakeppninni en það hefur því miður ekki tekist að klára verkefnið. Það er þarna eitt lið sem er alltaf fyrir okkur,“ segir Stefán og glottir en þar á hann við hið sigursæla Vesturbæjarlið KR sem reynst hefur Stólunum erfiðir mótherjar. „En það er stefnan að vinna titil. Ég fór í þetta, og sagði það strax, ekki til að vera með, heldur til að vinna titil.“  Hann segir að vinnan á bak við það að búa til lið sem á að vinna titil hefur snúist mest um það að auka fjármagn inn í félagið. Þá er ónefnd sú vinna sem liggur í þjálfun og utanum hald yngriflokkastarfsins og gefur hún raunsanna mynd af því hve vel er staðið að málum í körfuboltanum á Sauðárkróki. Það hefur jafnan vakið athygli sá fjöldi heimamanna sem skipar meistaraflokksliðið.

Miklar væntingar eru gerðar til Tindastólsliðsins þessa leiktíð og er útlitið bjart. Mynd: Hjalti Árna.

Jólabarnið Stefán
Aðspurður um jólahald segist Stefán vera mikið jólabarn og hafi núna reynt að skreyta af kappi og gera fínt þrátt fyrir að vera hálf handlama. „Staðreyndin er samt sú að annað hvert ár skreyti ég vel hressilega. Það er árin sem ég fer út á sjó fljótlega eftir jól. Þá nota ég allan desember til að skreyta og slepp svo við að taka dótið saman svo frúin þarf að taka það allt niður. En ef ég er á sjó í desember og kem heim rétt fyrir jól þá skreyti ég alveg sára lítið því þá þarf ég að taka niður,“ segir Stefán og stórt bros færist yfir andlitið á honum. En hann ítrekar það að hann sé mikið jólabarn í sér. „Ég hef gaman af jólunum og upplifi þau vel í gegnum krakkana mína. Sá yngsti fékk t.d. langt bréf frá jólasveininum í gær en þeir standa í einhverri deilu. Sveinarnir eru ekki að gefa honum rétt þó hann sé mjög þægur. Það er búið að ganga þó nokkuð á í bréfaskiptum þeirra í milli og verður líklega þangað til hann fær það rétta.“

Stefán segist hafa einhverjar jólahefðir til að fara eftir. T.d. er á Þorláksmessu nóg að gera. Jólatréð er skreytt, kortunum keyrt út og steikin undirbúin. Hamborgarhryggur er alltaf á borðum á aðfangadag og hangikjötið á jóladag. En hann segist passa sig á því að elda nóg af svíninu til að geta kjamsað á því í einhverja daga.

„Ég hef mjög gaman af jólunum svo ég tali nú ekki um besta daginn, annan í jólum, þegar Jólamót Molduxa fer fram. Hann hefur verið stór partur jólanna í mörg ár. Þar er maður í íþróttahúsinu allan daginn og hittir marga brottflutta Skagfirðinga og stemningin er frábær ekki síst þegar afmælissöngurinn til Geira er fluttur en nú verður hann sextugur. Það verður eitthvað,“ segir Stefán og fjörið geislar frá augum hans og greinilegt að hann hlakkar til mótsins. Allt spilar þetta saman, segir hann, og gangi það upp er hann glaður.

Áður birst í 48. tbl. Feykis 2017

Athugasemdir eru á ábyrgð þeirra sem þær skrá.

Feykir áskilur sér þó rétt til að eyða ummælum sem metin verða sem ærumeiðandi eða ósæmileg.

Smelltu hér til að tilkynna óviðeigandi athugasemdir.

Fleiri fréttir