Skipið var eins og pendúll

Þann 16. janúar 1995 féll mannskætt snjóflóð á Súðavík. Umfang flóðsins og fjölda þeirra sem saknað var kallaði á að allt tiltækt björgunarlið yrði flutt á staðinn og á sem skemmstum tíma. Skagfirðingasveit á Sauðárkróki bauð fram aðstoð sína og lögðu björgunarsveitarmenn þá í mikla sjóferð sem rennur þeim sem hana fóru seint úr minni.

„Ég man að okkur var sagt að þetta ætti að vera um 14 tíma sigling,“ segir Ásta Birna Jónsdóttir þegar hún og Hreiðar Örn Steinþórsson hefja upprifjun sína af þeirri miklu svaðilför sem siglingin með fraktaranum Múlafossi reyndist og varði í 67 klukkustundir. Ásta Birna, sem þá var 21 árs, var varaformaður björgunarsveitarinnar en Hreiðar var á 18. aldursári og á meðal yngstu björgunarsveitarmanna sem voru með í för.

Múlafoss sigldi frá Skagaströnd um kl. 22:30 að kvöldi mánudagsins 16. janúar. Innanborðs var tíu manna áhöfn skipsins, 30 björgunarsveitarmenn Skagfirðingasveitar, Örn Ragnarsson læknir og Sigríður Aðalheiður Pálmadóttir hjúkrunarfræðingur, auk tveggja leitarhunda. Veður var skaplegt þegar haldið var úr höfn en þegar líða tók á nóttina fór það sífellt versnandi.

„Skipið gekk í raun aftur á bak þarna um nóttina, vélin var í botni en svo drapst einu sinni á henni. Þá hætti skipið að halda stefnunni og kom mikill veltingur,“ segir Hreiðar. Ásta Birna minnist þess þegar skrúfan fór ítrekað uppúr sjónum en við það urðu til mikil óhljóð og titringur svo að allt skipið nötraði.

„Við vorum ansi lengi við Óðinsboða, það orð áttum við eftir að heyra oft, en þar vorum við ansi lengi að halda sjó og komumst ekkert áfram,“ segir Ásta Birna, en Óðinsboði er í Húnaflóa, austur af Horni. Þar áttu þau eftir að vera næstu 48 klukkustundirnar í kolbrjáluðu veðri, en þegar veðrið lét sem verst náði ölduhæðin 20-25 metrum.

Haft var eftir Ívari Gunnlaugssyni skipstjóra Múlafoss, í DV á þessum tíma, að hann hafði aldrei lent í öðru eins veðri á þeim 27 árum sem hann hafði verið til sjós. „Þetta er ennþá versta veður sem ég hef lent í. Það var vægast sagt svakalegt!“ sagði Ívar þegar blaðamaður Feykis sló á þráðinn til hans í vikunni.

Norðan við Óðinsboða fékk Ívar þær upplýsingar, frá Unni Ólafsdóttur veðurfræðingi, að vindhraðinn þar væri um 60 m/sek. „Hún sagði við mig þegar ég talaði við hana að ég væri staddur á versta stað í heiminum hvað veður varðar - á þeirri stundu væri það hvergi eins vont og þarna.“

Viðtal við björgunarsveitarmennina Ástu Birnu og Hreiðar Örn og Ívar Gunnlaugsson skipstjóra var birt í Feyki sem kom út í dag.

Fleiri fréttir