Þegar Gilsbakka-Jón fór í Krókinn

Í Skagfirðingabók má finna og kynnast skemmtilegu fólki. Í Skagfirðingabókinni sem gefin var út árið 1967 er hægt að finna þátt um merkilegan mann og skondin sem áreiðanlega hefur gefið þjóðlífinu á sínum tíma skemmtilegan blæ. Sá maður var kallaður Gilsbakka-Jón.

Gilsbakka-Jón var maður sem bjó á Gilsbakka í Akrahreppi um miðja 19. Öld. Hann fæddist á Strjúgsá í Eyjafirði árið 1828, bjó síðan hér og þar í Eyjafirði og Skagafirði en settist loks að á Gilsbakka árið 1861. Sonur Gilsbakka-Jóns hét Hjörleifur Jónsson sem seinna varð bóndi á Gilsbakka. Hjörleifur Jónsson tók Hjörleif Kristinsson til sín í fóstur, en sá Hjörleifur er sá Hjörleifur sem flestir þekkja sem Hjörleif á Gilsbakka, skáld gott og velunnari náttúrunnar. Gilsbakka-Jón var einnig skáld gott, og það getur vel verið að Hjörleifur Kristinsson hafi fengið einhverjar skáldagáfur frá Gilsbakka-Jóni.

Margir kannast við þessa vísu eftir Gilsbakka Jón:

Feginn vildi ég fara upp á fóstru mína,
þó ég af því biði bana,
bara til að gleðja hana.


En færri þessa:

Fóstra mín er fögur öðru megin.
Þaðan fæ ég hýrleg hót.
Hinum megin er hún ljót.


Eitt sinn gerði Gilsbakka-Jón sér ferð í krókinn, en mistókst að verða sér úti um brennivín:

Ekki er ég í orðum flókinn,
um það margur vitni ber.
Andskotinn í kvöld má Krókinn
krúnuraka fyrir mér.


Undirritaður tengir vel við seinustu skeytluna, enda áður en hann fékk ríkisaldur mistókst honum gjarnan að verða sér úti um söngvatn fyrir lokun og þá var blótað og hvæst.

/SMH

Fleiri fréttir