Þuríður Harpa í Delhí - Eins og vitfirringar leitandi að spennu

Ég er ekki enn farin í sprautuna og veit satt að segja ekkert hvenær hún verður, við snérum því deginum upp í ævintýraför og heimsóttum gömlu Delhí í stað Gautam Nagar sjúkraússins. Við pöntuðum leigubíl kl. þrjú og báðum um að bílstjórinn fylgdi okkur um svæðið. Hann brunaði með okkur að Red Fort virkinu og þar í bílastæði. Ég smellti mér í stólinn og hersingin hélt af stað, öðru megin var Auður og hinu megin lítill, þybbinn, skeggjaður kall í bláum fötum með fjólubleikan túrban. Eftir nokkurt labb másaði hann að þetta væri langt í það minnsta hálfur kílómetri að Jama Mashid moskunni sem við ætluðum að skoða og svo um kílómeter að Chandni Cowk markaðsgötunni. Við brunuðum eftir breiðri gangstéttinni góðan spöl, mikið er af hjólatöxum á þessum slóðum og reyndu menn að lokka okkur til að nota okkur hjólataxana – Bílstjórinn okkar sagði nokkur vel valin orð, að því er mér fannst, og við fengum frið fyrir ágengninni. Allt í einu vorum við komin þar sem við þurftum að fara yfir heljarinnar umferðargötu til að komast upp áfram að moskunni. Engin ljós voru sjáanleg og áður en ég gæti nokkuð gert óð kallinn af stað með mig út í umferðina þvert í veg fyrir rútur, túk túka, mótorhjól herlögreglu og bara nefndu það. Ég sjá bílarnir kræktu hjá mér og án þess að hika óð kall áfram, ég reyndi að passa að fæturnir dyttu ekki niður af fótstiginu, þá hefðu tærnar á mér líklega verið vel útflattar eftir eitthvert farartækið. Auður reyndi að malda í móinn, en kall hélt ótrauður áfram, ég er eiginlega viss um að hún hefur þurfta að draga inn magann og standa á tánum til að verða ekki fyrir bíl. Svo vorum við komin yfir heilu og höldnu, mig langaði til að hlægja, brjálæðislega, þetta var svo kreisí, svo ótrúlegt að komast yfir götuna án þess að verða fyrir hnjaski. Hugsið ykkur ef ég myndi þruma af stað þvert á umferðina eftir Miklubrautinni heima, og þar eru fáir bílar og vegfarendur miða við hér, löggan myndi að öllum líkindum hirða mig.Auður stundi bara upp, þetta er eiginlega hryllilega fyndið he he. Mannmergðin er ótrúleg og allir á ferðinni stritandi fyrir brauði dagsins með handbörur, dragandi vagna, hjólandi með farþega eða vörubílsfarma af einhverju drasli. Strætið í hólum, hæðum og holum, allir glápandi á mann, karlar sitjandi á hækjum sér borðandi við matarbar götusalans, allt svo haugskítugt. Á götunni blandaðist saman rauður hráki og hlandpollar. Við hliðina ræsi sem af lagði megna hlandfýlu. Við brunuðum áfram inn á milli allskonar farartækja og loks náðum við að moskunni. Ég beið með kallinum meðan Auður fór og skoðaði en upp í moskuna eru óteljandi tröppur, ég nennti ekki að láta drusla mér upp. Lögreglumaður veitti stólnum mínum mikla athygli, spurði kallinn útí stólinn. Kallinn svoldið rogginn með sig lýsti því yfir að ég væri paralæst svo sagði hann frá því að hægt væri að taka dekkin af stólnum og leggja bakið niður, svo komu þeir báðir og klipu í dekkin. Ég las þetta allt út úr látbragðinu. Lögreglumaðurinn hafði greinilega aldrei séð annað eins farartæki. Auður kom aftur eftir skoðunarferðina ánægð með það sem hún hafði séð. Næst var haldið af stað á markaðsgötuna, Auður benti inn dimma götu þar sem endalausar rafmagnssnúrur voru hengdar á milli húsa, getum við farið þarna spurði hún, nó not seif, sagði kallinn. Við marseruðum niður heilmikla reiðhjólamarkaðsgötu, þar sáum við Auður skítugasta restaurant ever, útveggurinn svartur af skít, skiltið yfir hurðaropinu grásvart með ógreinilegu resturant letri. Gluggarnir svo skítugir að ekki sá inn, inn um opna hurðina rýndum við inn í sortann og þar sást móta fyrir körlum við borð, eiginlega er ekki hægt að lýsa þessu svo ótrúlega skítugt var þetta, kannski lýsir það best að segja að ég hefði hundrað sinnum frekar borða í skítugustu vélsmiðju á Íslandi heldur en þarna. Við enduðum í rosalegum umferðarhnút þar sem bílar voru valdir að stíflunni. Svo þéttur var hnúturinn að gangandi vegfarendur voru jafnfastir og farartækin og ég á hjólastólnum komst hvorki lönd né strönd. Eftir nokkur hróp og allskonar tilfærslu raknaði loks úr þessu og við komumst leiðar okkar alveg gapandi hissa yfir þessari upplifun. Á Chandni Chowk markaðsgötunni urðu mannmergðin og farartækin eitt, iðan barst áfram, allt var í einni bendu við og milljón aðrir, ég í miðri umferðinni eins og hvert annað farartæki, Auður og kallinn héldu í sitthvort handfangið á stólnum, ekki var viðlit að komast upp á gangstétt til að kíkja í búðarholur enda hefðum við ekki megnað það. Báðar vorum við komnar með upp í kok af mannmergðinni, lyktinni og nálægðinni við allt þetta hafarí og vorum fljótar að jánka þegar kallinn spurði hvort við vildum til baka. Enn lögðum við í hann, þvert á umferðina, eins og vitfirringar í leit að spennu vöguðum við þvert fyrir næstu bíla, kerrukalla og mótorhjól og bárumst að lokum með straumnum í gagnstæða átt. Leiðin til baka var ekki jafn krádet og rosalega þótti okkur gott að komast í kyrrðina á bílastæðinu. Ævintýrinu var ekki alveg lokið, við vorum að reyna að finna út hvaða leið kall væri að fara með okkur til baka þegar hann stoppaði fyrir utan eitthvert hús, hvert ertu að fara með okkur spurðum við, hér er silki og silfurmarkaður, sagði kall. Við höfðum semsagt eitthvað spurt hann um silfurmarkað inn í gömlu Delhí og hann ákveðið að fara með okkur í búðina. Við kunnum ekki við annað en fara inn. Þetta var dæmigerður túristamarkaður með allskonar dóti, fílum, gimsteinum, rúbínum og þarna var ég leidd í sannleikann um mismunandi kasmínu og pasmínu. En sjöl úr kasmínu eru úr ullinni sem er undir maga geitarinnar, pasmína er úr hökutoppi geitarinnar og svo var það flottasta af öllu flottu í pasmínu, ég handfjaltlaði frekar ljótt sjal en alveg ótrúlega létt og múkt, það er ekki til meiri gæði sagði sölumaðurinn, ég var forvitin að vita hvað þetta kostaði, sjal sem tók um 6 mánuði að fullvinna – jú 40.000 rúbíur eða um 110.000 ísl. kr. Ég þakkaði fyrir og við drifum okkur út, Auður hafði að vísu fjárfest í lyklakippu en annað var ekki keypt í þessari miklu ferð á markaðinn. Skemmtilegur dagur fullur af spennu er að baki. Í kvöld verður bara slappað af og glápt á sjónvarp.

Share