Ný vísindagrein um óðals- og fæðuatferli ungra laxaseiða
Í nýjasta hefti Behavioral Ecology and Sociobiology birtist vísindagrein eftir Stefán Óla Steingrímsson, dósent við fiskeldis- og fiskalíffræðideild Háskólans á Hólum. Greinin heitir „Determinants of multiple central-place territory use in wild young-of-the-year Atlantic salmon (Salmo salar)“ og er unnin í samvinnu við James W.A. Grant, prófessor við Concordia Háskólann í Montréal í Kanada.
Í greininni eru kynntar nýstárlegar rannsóknir á óðals- og fæðuatferli villtra laxaseiða á fyrsta sumri fæðunáms. Hingað til hefur almennt verið talið að laxfiskar í ám séu hreyfanlegastir við fæðunám í lygnu vatni, þar sem lítið er um fæðudýr á reki og lífeðlisfræðilegur kostnaður við sundhreyfingar er talinn frekar lágur. Þessi rannsókn sýnir aftur á móti að þetta virðist ekki eiga við hjá laxi. Þannig var vegalengdin, sem laxaseiði (meðallengd = 4,3 sm) flökkuðu innan síns óðals mjög breytileg (15,7-95,0 m á 40 mínútum), en mestan hreyfanleika sýndu þau við meðalstraumhraða, þar sem þau voru einnig gjarnari á að ráðast á aðra fiska.
Þessar niðurstöður benda til þess að hreyfanleiki hjá laxfiskum tengist ekki endilega einungis því að leita að fæðu innan óðala heldur frekar því að verja óðul á hagstæðustu búsvæðunum, þar sem straumhraði er í meðallagi. Greinin vekur líka upp mikilvægar spurningar um atferli laxfiska og áhrif þess á vöxt, búsvæðaval, þéttleika og framleiðslu í ám.
/Hólar.is