„Forréttindi að fá að synda frá svona mögnuðum stað“ - Drangeyjarsund

Magnea við kerlinguna í Drangey í upphafi sunds. AÐSENDAR MYNDIR.

Veðrið var gott þann 3. ágúst síðastliðinn er þrír sundkappar hugðust synda Drangeyjarsundið fræga, 6,6 km leið frá sandfjörunni við Drangey og í land. Vindur var lítill, hitastig sjávar um 8,7°C en þó var einhver kvika þegar Magnea Hilmarsdóttir, Aðalsteinn Friðriksson og Ingibjörg Ingvadóttir lögðust til sunds um hálf níu um morguninn. Með þeim í för voru þrír fylgdarbátar ásamt aðstoðarliði.

Framan af gekk sundið vel hjá þeim og að sögn Magneu eru það forréttindi að fá að synda á slíkum stað, útsýnið dásamlegt um leið og það er pínulítið ógnvænlegt. Kuldi og sjávarstraumar gerðu það þó að verkum að engu þeirra tókst að klára sundið. Aðalsteinn og Magnea voru til í að deila reynslu sinni með lesendum Feykis. 

Ekki eins manns verk

Öll eru þau vanir sjósundsmenn. Magnea hóf að synda í sjó fyrir fimm árum, Ingibjörg fyrir fjórum árum og Aðalsteinn í fyrrasumar. Mjög mikilvægt er að hafa gott fylgdarlið í sundi sem þessu. Hver sundmaður hafði sinn fylgdarbát og aðstoðarfólk sem sá um að senda mat í skvísum, orkudrykki, kakó og kaffi til sundmanna. Getur það gengið brösuglega að nærast á sundi og vill oft megnið af matnum sullast í sjóinn. Hlutverk fylgdarmanna er einnig að taka ákvörðun um að stöðva sundið ef þeim sýnist svo og er það þá einhliða ákvörðun. Einnig þarf a.m.k. einn að vera tilbúinn til að hoppa í sjóinn til að aðstoða sundmanninn ef þess þarf. Þær Magnea og Ingibjörg hættu sundi eftir hálft Drangeyjarsund en Aðalsteinn komst mun lengra, eða 5,3 km. 

Átti gott sund þrátt fyrir að ná ekki að synda í land

Þegar Aðalsteinn nálgaðist land var farið að falla frá. Sundið hafði gengið mjög vel en vegna kulda hafði mikið dregið af honum og náði hann því ekki að yfirstíga aðfallið. Miðað við hver sundhraði hans var orðinn hefði hann því verið um 90 mín. með síðasta kílómeterinn. Það hefði aldrei gengið upp og tók fylgdarliðið því þá ákvörðun að kippa honum upp úr eftir 5,3 km á 3 klukkustundum og 11 mínútum í sjónum. „Þetta sund var ómetanleg reynsla fyrir mig og ég tek svo marga punkta úr því sem nýtast vel í framtíðinni. Ég ber ótakmarkaða virðingu fyrir þeim sem hafa bæði reynt við og klárað þetta sund. Það eru þrautirnar sem eru ekki kláraðar sem maður ætti kannski helst að skrifa um því af þeim lærir maður kannski mest,“ segir Aðalsteinn um sundið. Hann segir fólkið á Reykjum, sem á og rekur Grettislaug, hafi verið höfðingjar heim að sækja og nefnir þar Brynjólf sérstaklega. 

Meiri kjark þarf til að hætta sundi en að klára sund

Þetta hefur Magnea alltaf haft að leiðarljósi í sjósundi. Sjósund getur verið jafn hættulegt og það er heilsueflandi og skemmtilegt. Magnea segist þekkja orðið kuldaeinkenni líkamans sem segja manni að stoppa. En það er þekkt að stundum fær sundmaður ekki neina viðvörun eins og gerðist að þessu sinni, og ekki mátti tæpara standa.

Eftir tæpar tvær klukkustundir í sjónum fannst Magneu hún alveg geta klárað sundið. Hún fann ekki fyrir þessum venjulegu kuldaeinkennum, sjónin var skýr, enginn hökuskjálfti og litli fingur eðlilegur en ef hann fer að fjarlægjast hina fingurna þá þarf Magnea að fara að passa sig. Hins vegar hafði hún átt í basli með að nærast á sundinu og var hætt að geta talað. „ Eina merkið sem ég gat gefið var að halda í skvísuna og dróst þá örlítið með bátnum og sleppti takinu. Ég held ég hafi reynt að synda aðeins eftir það til að tapa ekki bátnum. Ég man eftir því að þarna var ég farin að andvarpa á sundi, sem hefur aldrei gerst áður. Eftir þetta er um klukkustundar óminni (blackout) hjá mér“ segir Magnea.

Þá gripu aðstoðarmennirnir inn í og héldu henni þar til gúmmíbáturinn kom og sótti hana eftir að þeir tóku eftir stjarfa í augum hennar og sundið hjá henni var orðið stefnulítið. Eins fannst þeim hún ekki áttuð og hún gat ekki gert það sem hún var beðin um, að grípa í fótstigið aftan á bátnum. „. Á þessum tíma hefði ég geta sokkið orðalaust í hafið. VIÐ GETUM EKKI TREYST ÞVÍ AÐ VIÐ FÁUM VIÐVÖRUN ÁÐUR EN VIÐ SÖKKVUM!“ segir Magnea. 

Hituð upp hægt og rólega í Grettislaug

Í stuttu máli sagt þá var Magnea ferjuð í land og hituð hægt og rólega upp í Grettislaug. Vissara þótti að kalla til sjúkrabíl þar sem hún var illa áttuð en var hún svo orðin mun betri þegar til kom og þurfti ekki far með þeim til baka. „Ykkur til skemmtunar get ég sagt frá því að þegar ég kom til sjálfrar mín þá sá ég að Ingibjörg var komin í Grettislaug. Ég hugsaði, hva, kláraði ég sundið? Því við hefðum átt að vera á svipuðum tíma. En svo sá ég að Aðalsteinn var ekki kominn og ég spyr hvar hann sé. Hann er enn að synda, og búinn að synda í rúma 3 tíma! Þá segi ég, hva, er ég nú farin að synda hraðar en Alli? og hló, greinilega komin til sjálfrar mín. Það var þá sem ég vissi að það var eitthvað bogið við þetta allt saman,“ segir Magnea. 

 Ætla að reyna aftur

Öll eru þau mjög sátt við sundið þó þeim hafi ekki tekist að synda í land. Aðalsteinn segir að þau hafi í raun öll átt gott sund, Ingibjörg hafi t.d. synt hálfa leið á góðum tíma í mjög köldum sjó sem er góður árangur. Hún ákvað sjálf að láta staðar numið. Magnea lenti í áðurnefndum hremmingum sem enduðu þó vel og hann sjálfur fann að þetta var orðið gott.

Magnea og Aðalsteinn eru bæði sammála um að þau ætli að reyna aftur við Drangeyjarsundið, þó það verði ekki nú í ár, og ætla þá að miða við 10-11° C heitan sjó. Ingibjörg ætlar að sjá til, hún er ánægð með þetta sund og lætur kannski þar við sitja. Þau vilja þó minna á að þetta sé ekki fyrir hvern sem er, mikilvægt er að undirbúningur sé góður, hafa reynslu af sjósundi og gott fylgdarlið með sér.

 /SHV