„Ævintýrin eru oft nær en maður heldur“
Jórunn Árnadóttir er nýlega flutt til Akureyrar eftir að hafa búið í Skagafirði um 40 ár. Áður en þangað kom upplifði hún ýmis ævintýri á bernskuslóðunum á Melrakkasléttu. Hún stóð daginn langan og saltaði síld í tunnur og er ein fárra íslenskra kvenna sem einnig upplifðu að salta síld á sjó, norður við Svalbarða.
„Frá því ég man eftir mér var allt vaðandi í síld heima og allir fóru í síld, ég held að síldarplönin hafi verið tólf. Þetta var gullöld Raufarhafnar. Ég var bara tíu ára þegar ég fór með mömmu að hjálpa til við að salta og tólf ára var ég alveg komin á fullt skrið. Sumarið ´68 er ljóst að það er engin síld væntanleg upp að Íslands strönd. Þá voru góð ráð dýr og í kjölfarið setti síldarútgerð Valtýs Þorsteinssonar af stað það ævintýri að leigja stórt skip frá Danmörku, Elísabetu Hentze,“ segir Jórunn sem fór einmitt tvo túra með umræddu skipi.
Opnuviðtal við Jórunni um síldarævintýrið sem hún upplifði á sjó og landi er í nýjasta tölublaði Feykis, sem kom út í dag.