Heimir smellpassar í Eldborg

Þóra Einarsdóttit og Heimismenn á sviðinu í Eldborg. Mynd: Morgunblaðið/Kristinn Magnússon.

Tónleikar Karlakórsins Heimis og fleiri listamanna í Hörpu á dögunum voru velheppnaðir og fékk kórinn frábærar viðtökur í Eldborgarsalnum. Um var að ræða nokkurs konar upphitun fyrir Ameríkuferð Heimis síðar í þessum mánuði, í samstarfi við Vesturfarasetrið á Hofsósi, þegar Íslendingabyggðir í Vancoucer og Victoria verða heimsóttar.

Valgeir Þorvaldsson, forstöðumaður Vesturfarasetursins og einn kórmanna, bauð gesti velkomna í Hörpu. Nýr sendiherra Kanada á Íslandi, Anne-Tamara Lorre, gaf síðan tóninn með góðri ræðu í upphafinu, sem hún flutti að mestu leyti á íslensku. Afkomendur Vesturfaranna á vesturströnd Kanada og Bandaríkjanna geta byrjað að hlakka til fyrir heimsókn Heimis, sem Valgeir á stóran þátt í að undirbúa. Markmið ferðarinnar er að styrkja böndin við Ísland og þar ætla Heimismenn að leggja sitt af mörkum, þar sem allur ágóði tónleikanna vestanhafs mun renna til Íslendingafélaganna á svæðinu.

Eldborg er klæðskerasniðin fyrir vínrauðu jakkafötin, sem voru hátt í 70 á sviðinu. Harmonerar vel saman og hljómurinn eins og best verður á kosið, allt frá mýkstu tónum til hæstu hæða. Þetta mun hafa verið í annað sinn sem Heimir syngur í Hörpu, alltaf jafn sultuslakir karlarnir og láta ekkert slá sig útaf laginu. Margir búnir að syngja í kórnum í árafjöld, og líklega enginn jafn lengi og sá elsti í Heimi um þessar mundir, Árni Bjarnason á Uppsölum. Stendur keikur í 2. bassa í fremstu röð, á 86. aldursári. Geri aðrir betur!

Til marks um hve slakir karlarnir eru þá mættu þeir í móttöku í Hörpu klukkutíma fyrir tónleikana og stóðust þar freistingar á borð við léttvín og kanadískan bjór, héldu sig bara við vatn og djús en fengu sér þeim mun meira í nefið, svo hraustlega að nasavængirnir hófu þá til flugs!

En víkjum þá betur að tónleikunum, sem fóru fram í nær fullum Eldborgarsalnum. Heimismenn voru ekki þeir einu sem stigu á stokk. Það gerði Hljómfélagið líka, blandaður kór undir stjórn Fjólu Kristínar Nikulásdóttur, sem gaf tónleikunum fjölbreytt og skemmtilegt yfirbragð. Ómfagur kór sem á eftir að láta meira að sér kveða. Þá lék fjögurra manna strengjasveit einnig stórt hlutverk í mörgum lögum. Meðal hljóðfæraleikara í þeim hópi var Berglind Stefánsdóttir, hans Stebba kórstjóra, enda þóttust margir salargesta sjá fjölskyldusvipinn úr fjarska.

„Stóra númerið“ á dagskránni var Þóra Einarsdóttir sópransöngkona, sem söng nokkur lög með Heimi og gerði það með glæsibrag, líkt og hún mun án nokkurs vafa gera líka í Ameríkuferðinni. Frábær söngkona með mikla útgeislun, og hafði greinilega gaman af því að koma fram með kórnum skagfirska. Saman á sviðinu tóku þau sig vel út. Óskar Pétursson frá Álftagerði tók nokkur einsöngslög, auk þess að syngja á kórpöllunum allan tímann. Óskar er alltaf flottur, að þessu sinni sérstaklega í Ökuljóðinu, þó í fatla væri með aðra höndina, „bláu höndina“ eins og gárungar í kórnum orðuðu það. Eins og íþróttahetjur gera fyrir stórbardaga þá hefur Óskar skorið sig niður í kílóum talið, eina sem vantar er að sníða Heimisjakkann betur að vöðvabyggingunni!

Óskar og Þóra tóku einnig lagið saman, m.a. í frumflutningi á lagi sem sérstaklega var samið í tilefni vesturferðarinnar, Til Vesturheims. Kórstjórinn Stefán er höfundur lagsins og einn kórfélaganna, Kolbeinn Konráðsson frá Frostastöðum, semur virkilega fallegan texta. Kolbeinn átti annan texta við lag á tónleikunum, Tónarnir, eftir hinn sænska Carl Sjöberg. Lag sem Jussi Björling söng svo fallega hér um árið en ekki var síðri flutningurinn hjá Birgi Björnssyni, náfrænda Einars á Kúskerpi. Mikið efni þar á ferð.

Þeir frændur urðu Hraustir menn í uppklappinu en Birgir kom oftar fram, í tvísöng með Pétri frá Álftagerði og kvartett með Birgi Þórðarsyni í Ríp, Einari Val Valgarðssyni í Ási og Pétri Stefánssyni í Víðidal. Saman tóku þeir hressilegt lag, Hirðingjann, eftir Jón Björnsson frá Hafsteinsstöðum, sem stjórnaði Heimi í nærri 40 ár.

Stefán fer að nálgast þá tímalengd, búinn að stjórna kórnum með glæsibrag meira og minna síðan 1985. Hann raddsetti flest lögin á tónleikunum og gerði það listavel. Galdramaður með tónsprotann hann Stebbi og við píanóið sat Thomas Higgerson sem fyrr. Hann naut sín vel við flygilinn í Hörpu, virkilega góður undirleikari og mikill happafengur fyrir Heimi, allar götur síðan 1991. Sprenglærður í tónlist en hógværðin uppmáluð. Lætur verkin tala og er fljótur að hefja leik um leið og skemmtilegir kynnar kórsins hafa lokið sér af, þeir Gunnar Sandholt og Atli Gunnar Arnórsson.

Um leið og þakkað er fyrir frábæra tónleika í Hörpu, og kórnum óskað góðrar ferðar vestur um haf, þá kemur hér einn létt saga sem var látin fjúka á milli laga, af verkfræðingnum Atla Gunnari, sem þykir nákvæmur þegar tölur eru annars vegar. Kristvina kona hans hringdi eitt sinn í hann og bað hann að koma við í Kaupfélaginu í Varmahlíð og kaupa eins og einn pott af mjólk.

„Ef Pétur á egg, kauptu þá sex,“ lét Kristvina fylgja með.

Síðan kom Atli heim með innkaupin og skellti mjólkinni á eldhúsborðið, einum sex fernum.

„Af hverju í ósköpunum keyptirðu sex potta af mjólk?“ spurði frúin undrandi, og Atli svaraði um hæl:

„Hann átti egg.“

Björn Jóhann Björnsson

(Áður birst í 15. tbl. Feykis.)