„Það er svipuð tilfinning að halda á jólapakka og hreindýrahorni“

Guðmundur Bergmann Jóhannsson býr á Blönduósi með sambýliskonu sinni og þremur köttum. Guðmundur er fæddur og uppalinn í Holti í Svínadal og sem ungur drengur gekk hann í skóla á Húnavöllum. Síðan stundaði hann búfræðinám frá Hvanneyri, tók stóra vinnuvélanámskeiðið, meiraprófið og vann í nærri 30 ár á stórvirkum þungavélum um allt land. Guðmundur varð að hætta að vinna í lok árs 2021 sökum heilsubrests og er öryrki í dag.

Hve lengi hefur þú stundað hannyrðir? Ég hef alla tíð haft gaman af að gera eitthvað í höndunum en ég fór ekki að gera neitt að neinu ráði fyrr en um fertugt. Þá fór ég að finna mér tíma til að hanna og búa eitthvað til. Gerði þá bæði klukkur og kertastjaka úr hraunmolum sem jafnvel höfðu einhverja sérkennilega lögun.

Hvað var þitt fyrsta hannyrðaverk og hvernig gekk það? Fyrsta hannyrðaverkið sem ég man sérstaklega eftir er heklaður trefill sem Helga Búadóttir handavinnukennari á Húnavöllum setti okkur fyrir. Þegar ég var búinn að hekla trefilinn þá átti ég að geta dregið hann í sundur til að hann yrði lengri. Í minningunni er það þannig að þetta gekk vel hjá öllum nema mér. Minn var notaður í reipitog og gekk illa að ná honum í sundur. Helga talaði um að ég ætti sem minnst að koma nálægt prjónum í framtíðinni. Ég hef haldið mig við það, enda ýmislegt annað sem má gera í höndunum.

Hvaða handavinna þykir þér skemmtilegust? Þegar ég varð að hætta á vinnumarkaði síðla árs 2021 þá varð ég að finna mér eitthvað að gera. Ég ákvað að skoða horn og þá sérstaklega hreindýrahorn. Mér finnst gaman að gera tölur, engar tvær tölur eru nákvæmlega eins. Það geta verið svo mikil og mismunandi litbrigði í sama horninu. Það er svipuð tilfinning að halda á jólapakka og hreindýrahorni, þú veist ekkert hvað er í pakkanum og þegar búið er að saga hornið í sundur, þá getur það verið dökkt að innan, ljóst, nú eða jafnvel bleikt.

Hverju ertu að vinna að þessa dagana? Það sem ég er að vinna að þessa dagana eru að sjálfsögðu tölur en svo er ég búinn að saga niður í nokkur pör af eyrnalokkum. Jafnframt er ég farinn að skoða hreindýrahorn sem eiga að verða að loftljósi.

Hvar færðu hugmyndir og innblástur? Hugmyndirnar sem ég fæ eru aðallega hlutir sem ég sé einhversstaðar. Ég geri lítið af því að skoða Pinterest. Vil frekar hanna hlutinn sjálfur. Það tók mig til dæmis heilt sumar að finna út hvernig ég ætti að búa til veggljós úr hreindýrahorni. Síðan hef ég búið til nokkur og notað til gjafa. Engin tvö ljós eru eins. Það er líka svo gaman að sjá hvað hægt er að gera úr efnivið eins og hornum. Ég er jafnframt farinn að hugsa og skoða hvernig ég geti notað kindahorn, geitahorn og nautgripahorn. Vonandi verður eitthvað til úr þessum hornum á þessu ári.

Hvaða handverk sem þú hefur unnið ertu ánægðastur með? Ég er ánægður með allt sem ég er að gera. Ég fæ mikið hrós fyrir hversu mjúkar tölurnar mínar eru. Tölurnar mínar fara líka í þvottavél í vinnsluferlinu. Það kom upp mynd á Facebook um daginn og þá sá ég muninn á fyrstu tölunum mínum og hvernig þær líta út í dag og það er mikill munur á þeim, útlitslega séð. Ætli ég sé ekki ánægðastur með tölurnar.

Eitthvað sem þú vilt bæta við? Ég er einn af stofnendum í félagsskap sem stendur að Gallerí Ós. Það er nefnilega þannig að handavinna sem endar ofan í skúffu eða inni í skáp er kannski engum til ánægju nema manni sjálfum. Með því að vera með vörurnar til sölu í galleríinu þá fær maður nokkrar krónur til að kaupa sér nýjan efnivið eða nýjar vélar sem maður telur sig vanta.

Áður birst í tbl. 19 Feykis 2025.