Arftaki Munda :: Áskorandinn Pétur Björnsson Sauðárkróki

Það var á vormánuðum 2008 sem fjölskyldan flutti búferlum frá Flateyri til Sauðárkróks en ég hafði tekið starfi  varðstjóra í lögreglunni á Sauðárkróki eftir að hafa starfað sem slíkur í lögreglunni á Ísafirði í um tíu ár.

Þetta var nú töluverð breyting fyrir mig og mína að koma úr 200 manna þorpi og flytja á Krókinn þar sem allt var til alls og Bergljót Ásta, dóttir okkar, fékk bekkjarfélaga en hún hafði verið ein í árgangi á Flateyri. Einnig tókum við strax eftir hvað menningarlífið var öflugt hér, ég byrjaði fljótlega í karlakórnum Heimi og Gógó byrjaði að tengja sig við leikfélagið á staðnum.

Vinnufélagarnir voru ekki af verri endanum og dásamleg reynsla að starfa með köllum eins og Kristjáni Óla og Guðmundi, Munda, sem marga fjöruna höfðu sopið. Það byrjaði svo sem ekkert áfallalaust að mæta á fyrstu vaktina hérna á Króknum þegar Mundi tók á móti mér og sagðist ekki ætla að taka í hönd mína þar sem að hann hafi viljað að annar maður fengi jobbið, eins og hann orðaði það, en það átti eftir að breytast því þegar Mundi gekk út af lögreglustöðinni frá sinni síðustu vakt sem lögreglumaður, tók hann í höndina á mér og sagðist líta á mig sem arftaka sinn í starfi.

Við verðum nú að láta eina löggusögu fylgja hér af Munda sem sýnir hvað hann gat verið naskur.
Lesendur kannast kannski við þegar við fengum hingað í Skagafjörðinn, fyrir nokkrum árum, ófagra sendingu frá einu af Eystrasaltslöndum, kauða sem hafði nú einhverja tengingu við mafíustarfsemi og gerði óskunda í einni verslun bæjarins með því að lesa upplýsingar af kortum viðskiptavina þannig að hægt var að taka út af þeim. Rannsókn málsins tók mikinn tíma og maðurinn var settur í farbann og einhvern veginn varð það úr að hann var sendur á sveitabæ hér innanfjarðar sem vinnumaður.

Ekki leið á löngu þar til bóndinn hafði samband við lögreglu og lét vita að hann saknaði peninga og var það töluverð upphæð sem bónda vantaði. Ég fór ásamt gamla varðstjóranum á vettvang og við ræddum við bóndann og gangsterinn og þegar hann varð tvísaga þá handtókum við gaurinn og ókum með hann af stað í handjárnum á Krókinn.

Er á lögreglustöðina var komið segir Mundi við mig að við verðum að gera líkamsleit á manninum og var ástæðan sú að Munda grunaði að maðurinn væri með eitthvað á þeim stað þar sem að sólarljósið nyti eigi við. Við fórum í málið og viti menn peningavöndull, óhugnanlega þykkur komst í sólina. 
„Hann iðaði sér allt of mikið í sætinu á bílnum,“ var svar Munda þegar ég spurði hann að því hvernig hann hafi fattað þetta.

Ég skora á Sigurð Hólmar Kristjánsson að taka við pennanum.

Athugasemdir eru á ábyrgð þeirra sem þær skrá.

Feykir áskilur sér þó rétt til að eyða ummælum sem metin verða sem ærumeiðandi eða ósæmileg.

Smelltu hér til að tilkynna óviðeigandi athugasemdir.

Fleiri fréttir