„Fólk hljóp öskrandi og grátandi út“

Jóhanna Herdís Sævarsdóttir var stödd í níu hæða verslunarmiðstöð í höfuðborg Nepal, Kathmandu, þegar jarðskjálftinn reið yfir landið á sunnudag en höfuðborgin er á miðju upptakasvæði skjálftans. Jóhanna Herdís, sem er dóttir Katrínar Kristjánsdóttur og Sævars Sigurbjartssonar á Borðeyri, er stödd í Nepal þar sem hún starfar sem sjálfboðaliði á vegum Alþjóðlegra ungmennaskipta (AUS) á heimili fyrir munaðarlaus börn.

„Ég var sem betur fer komin nánast alla leið niður en ég var í seinasta rúllustiganum á leið minni niður. Þetta var svakalegt, rúllustiginn hætti að hreyfast niður og fór allur að hristast og svo brakaði í öllu og ég sá glerveggina allt í kringum mig splundrast,“ sagði Jóhanna í samtali við Feyki.

Hún segist hafa á einhver hátt komist niður úr rúllustiganum og kastað sér á grindverk beint á móti. Þegar mesti skjálftinn var yfirstaðinn hljóp hún út og hjálpaði til við að koma meðvitundarlausum manni út úr verslunarmiðstöðinni. „Fólk hljóp öskrandi og grátandi út og margir hverjir á tánum og skáru sig illa á glerbrotunum.“

Jóhanna Herdís segir skjálftann hafa verið svo öflugan að í aðeins 3 til 5 mínútna göngufjarlægð frá verslunarmiðstöðinni hrundi níu hæða turn, hún telur að a.m.k. 14 hafi látið þar lífið og margir særst. „Ég er ekki viss hvaða tilfinningar áttu sér stað á stundinni þegar skjálftinn varð en ég held að ég hafi ekki orðið almennilega hrædd og áttað mig á hvað hafði gerst fyrr en nokkrum klukkutímum seinna,“ útskýrir hún.

Jóhanna segir börnin á munaðarleysingjaheimilinu, sem eru á aldrinum 4 til 18 ára hafi orðið mjög skelkuð. „Ég og starfsfólkið erum búin að vera dugleg að útskýra fyrir þeim og eru yngri börnin öll að róast og farin að brosa og leika sér. Eldri krakkarnir eru mjög ábyrgðarfullir og ég held að þeim líði betur ef þau hafi eitthvað að gera og eru þau því dugleg að finna sér einhver verkefni.“

Erfiðir tímar framundan

Jóhanna segir eftirskjálftarnir hafi verið miklir og næturnar svefnlitlar fyrir vikið, svo þau hvíli sig mikið á daginn. Ljósm. fengin af fb-síðu Jóhönnu.

Jóhanna segir eftirskjálftarnir hafi verið miklir og næturnar svefnlitlar fyrir vikið, svo þau hvíli sig mikið á daginn. „Okkur gengur ágætlega, við settum upp nokkurskonar tjald með því að strengja dúk milli tveggja staura sem heldur rigningunni að mestu leyti meðan við sofum, en þau telja ekki öruggt að vera inni í húsinu. Ennþá eigum við mat en farið er að ganga á birgðirnar og fjármagn á skornum skammti og einnig eru allar búðir lokaðar. Eldamennskan tekur líka sinn tíma og hjálpast allir að við hana en við eldum allt í garðinum fyrir utan húsið okkar. Svo höfum við aðeins verið að leika okkur með bolta og spila en við höfum bara ekki mikið meiri orku.“

Jóhanna segir erfiða tíma framundan, þau viti ekki hvenær skólinn byrji aftur hjá krökkunum, hvernig þau ná að útvega mat eða hvort miklar skemmdir séu á húsinu.

„Það er bara verkefni til að takast á við og við vonum bara að allt komist í fastar skorður sem fyrst. Ef einhver hefur áhuga á að styrkja samtökin á þessum erfiðu tímum er hægt að gera það inn á heimasíðu samtakana horac.org,“ segir Jóhanna að lokum.