Hafa gott af dvölinni og fá nýja lífssýn

Háholt í Skagafirði er til umfjöllunar á Vísi.is en þar er rætt við forstöðumenn þess, þá Ara Jóhann Sigurðsson og Hinrik Má Jónsson, um starfsemi meðferðarheimilisins en það er eitt af þremur sem rekin eru af Barnaverndarstofu.

Fram kemur að unglingarnir í Háholti eiga við alvarlegan hegðunarvanda að stríða. Í vinnslu er samningur milli Fangelsismálastofnunar og Háholts um að taka á móti unglingum sem þurfa að afplána fangelsisdóm. Sumir hafa því kallað Háholt endastöðina.

„Unglingarnir sem koma í meðferð eru ekki í afplánun og við rekum ekki staðinn sem slíkan. Það er boðið upp á vímuefna- og sálfræðimeðferð en henni er ekki troðið ofan í börnin,“ segir Ari. „Við náum síst til unglinga sem hafa einbeittan vilja til að halda áfram neyslu eftir dvölina og hafa engan áhuga á að breyta lífi sínu. En margir hafa gott af dvölinni og fá nýja lífssýn.“

Ari og Hinrik segja frá því hvaða aðferðir þeir nota til að ná til unglinganna en mikilvægt sé að koma rútínu á líf þeirra og að vekja áhuga þeirra á einhverju. Meðferðin sé einstaklingsmiðuð og reynt sé að finna eitthvað við hæfi hvers og eins. „Ein stúlkan sem kom hingað var mjög reið og erfið í skapi en leið vel við að baka. Þannig að hún bakaði allan daginn og fékk að lokum starf hjá bakaranum á Sauðárkróki,“ segir Hinrik.

Til ársins 2005 var meðferðarpláss fyrir sex börn í húsinu en nú aðeins þrjú. Fram kemur að aðsókn á meðferðarheimili hefur minnkað, þótt börnum í vanda fækki ekki. Það hefur verið í umræðunni að fagfólk og foreldrar vilji heldur að börnin fái meðferð heima eða á heimili nær Reykjavíkursvæðinu, svo betri aðgangur sé að sérfræðingum og fjölskyldan komist í heimsókn.

„Við skiljum ekki þetta tal um aðgang. Hér kemur sálfræðingur einu sinni í viku, við eigum símafundi með geðlæknum og ég er sjálfur áfengis- og vímuefnaráðgjafi,“ segir Hinrik. „Hvaða sérfræðiþjónustu er verið að tala um? Ég held að staðsetning á svona stað sé ekki stóra málið, heldur hvernig starfið gengur innanhúss.“

Ari segir mikilvægt sé að taka börnin úr félagsskapnum og umhverfinu. „Flest þessara barna eiga bara neysluvini. Þar að auki strjúka þau miklu frekar ef það er stutt í bæinn. En best væri að hafa sem mesta fjölbreytni í úrræðum fyrir svo fjölbreyttan hóp,“ segir Ari í samtali við Vísi.is.

Hér má sjá umfjöllunina í heild sinni.

Fleiri fréttir