Stoltasti Króksarinn

Auðunn Blöndal, stoltur Króksari.
Auðunn Blöndal, stoltur Króksari.

„Ef ég ætti fjölskyldu myndi ég vilja flytjast á Krókinn því það var svo gaman að alast upp þar. Ég sakna þess að vera í skólanum þar sem einu áhyggjurnar voru að fara í fótbolta eða körfubolta. Það er það sem mér finnst skemmtilegast við Krókinn,“ segir Auðunn Blöndal í aðalviðtali Feykis en Krókurinn á alltaf stórt pláss í hjarta hans og segist sakna hans.

Auddi Blö eins og hann er oftast kallaður fer víða í viðtalinu og viðurkennir m.a. að hafa verið slakur nemandi. „Ég hef oft hugsað út í það ef ég færi aftur í skóla þá yrði ég tíu sinnum betri nemandi. Ég myndi nenna því í dag. Ég hef farið í skóla og haldið fyrirlestra um einelti og fleira og sagt: -Trúið mér, þið eigið ekki eftir að sjá eftir því að nenna að læra! En ég var latur, hræðilegur. Mér finnst gaman að hitta Óskar skólastjóra, því ég bar virðingu fyrir honum og ég fann að hann sá að þetta myndi reddast, .. en ég var hræðilegur nemandi.“

Bakarinn

Tveir meistarar og vinir, Auddi og Sveppi.Fyrsta alvöruvinna Audda var í Sauðárkróksbakarí en hann þvertekur fyrir það að hafa ætlað að verða bakari. „Það var bara Óttar snillingur sem reddaði mér. Ég hleraði það meira að segja einu sinni að hann sagði að ég væri hræðilegur starfsmaður en bara svo skemmtilegur. Ég vissi að Óttar hafði mig í vinnu af því að hann kunni vel við mig og ég dýrkaði hann. Þetta var fyrsta vinnan mín en ég ætlaði aldrei að verða bakari,“ segir Auddi. Þrátt fyrir það er til skemmtileg saga um Audda bakara.  Það var þegar Róbert sonur Óttars heitins ætlaði að kaupa bíl mömmu Audda. Í þá daga þurfti að gefa upp starf þegar keyptir voru farsímar og þar sem Auddi vann í bakaríinu skrifaði hann „bakari“ þar sem við átti.Auddi ásamt uppáhalds mömmunni, Hafdísi Sveinsdóttur. Róbert ætlaði að ná í Audda í sambandi við kaupin en vissi ekki númerið svo hringt var í 118: „Ertu með númerið á Auðunn Blöndal á Sauðárkróki? Og spurt var á móti: Já, bakari? Þeir grenjuðu úr hlátri. Róbert sagði að þeir hefðu hlegið í svona hálftíma að þessu. Auðunn Blöndal bakari!,“ segir Auddi og hlær innilega. Hann vann eitt sumar í bakaríinu hjá þeim feðgum og fannst það „ógeðslega“ gaman, eins og hann orðar það sjálfur, „Fyrsta alvöru vinnan mín og ég elskaði hana.“ Á þessum tíma vissi Auddi ekki hvað hann langaði til að gera í framtíðinni annað en að verða fótboltamaður. Hann stóð í þeirri trú að það myndi reddast einhvern veginn en fann það svo snemma eða um 19 ára aldurinn að líklega yrði lítið um atvinnumennsku. „Það fór pínu í taugarnar á mér en það var alltaf pælingin að verða fótboltamaður, var ekki með neinar aðrar pælingar.“

Viðtalið við Audda má finna í heild sinni í 37. tbl. Feykis.

Fleiri fréttir