Samfylkingin níðist á mannréttindum komandi kynslóða

Fjórflokkurinn og þar með talin deildin sem kennir sig einhverra hluta vegna við jöfnuð, Samfylkingin, á mjög ljóta sögu þegar kemur að óréttlátu og gagnslausu kerfi við stjórn fiskveiða. Það kemur eflaust ýmsum á óvart að ráðherrarnir Jóhanna Sigurðardóttir og Steingrímur J. Sigfússon hafi greitt atkvæði með einu mesta óréttlæti Íslandssögunnar, þ.e. framsali veiðiheimilda sem rústuðu sjávarbyggðunum.

Það gerðu leiðtogar VG og Sf þrátt fyrir beinskeyttar viðvaranir þáverandi formanns Farmanna- og fiskimannasambandsins Guðjóns Arnars Kristjánssonar sem sagði nokkuð nákvæmlega til um hvert þetta kerfi myndi leiða þjóðina.
Í Samfylkingunni hefur oft og tíðum verið tekist á um stefnu flokksins í sjávarútvegsmálum og hafa fulltrúar gjafakvótakerfisins, t.d. Ágúst Einarsson og Svanfríður Jónasdóttir, yfirleitt haft betur í viðureign sin ni við fulltrúa flokksins sem hafa viljað tryggja hag byggðanna eins og Karls Matthíassonar.  Fyrir alþingiskosningar árið 2003 boðaði Samfylkingin þá breytingu á kvótakerfinu  að fyrna veiðiheimildir en leiðtogi flokksins sneri síðan af þeirri stefnu með eftirminnilegum hætti haustið 2005 á aðalfundi LÍÚ þar sem hún tilkynnti fundarmönnum og landslýð að óréttlátt kvótakerfi væri sagnfræðilegt viðfangsefni.
Þessari harðsvíruðu og ómenneskjulegu stefnu hefur Samfylkingin síðan fylgt í ríkisstjórn og það þrátt fyrir álit mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna um að henni skuli breyta og sömuleiðis bæta þeim sem hafa verið órétti beittir. Samfylkingin hefur ekki einu sinni séð ástæðu til að opna fyrir frjálsar handfæraveiðar líkt og Frjálslyndi flokkurinn hefur barist fyrir í áraraðir. 
Ég vonast til að Samfylkingin taki einarðlega afstöðu með mannréttindum og auknum fiskveiðum á landsþingi flokksins um helgina en í ljósi sögunnar er rétt að spyrja hvort sú samþykkt dugi einungis fram að næsta aðalfundi LÍÚ.
Ég hef áttað mig á því að sumir frambjóðendur Samfylkingarinnar, t.d. Þórður Már Jónsson í Norðvesturkjördæmi, misskilja kjarnann í deilum um stjórn fiskveiðar en það má skipta honum í tvo hluta.
Í fyrsta lagi snýst hann um eignarhaldið á auðlindinni, þ.e. hvort það eigi að vera einkaeign fárra eða sameign þjóðarinnar. Frjálslyndi flokkurinn hefur þá skýru stefnu að um sameiginlega auðlind sé að ræða en Samfylkingin hefur dundað sér við að skilgreina einhver óskýr og merkingarlítil gúmmíákvæði í framtíðarstjórnarskrá Íslands.
Í öðru lagi snúast deilur um stjórn veiðanna sjálfra, þ.e. hversu mikið á að veiða úr nytjastofnunum og hvort rétt sé að gera það með því að stýra sókn eða ákveða fyrirfram hversu mörg kg á að taka upp úr hafinu. Frjálslyndi flokkurinn hefur barist fyrir sóknarstýringu, m.a. vegna þess að mjög góð reynsla hefur gefist af því að stórna með þeim hætti í Færeyjum á meðan kvótakerfið íslenska h efur reynst mjög illa. Í Færeyjum stjórnast aflinn af lífríkinu, þ.e. þegar mikið er af fiski á miðunum er aflinn góður. Færeyingar eru líka blessunarlega lausir við svindl og brottkast.
Forystumenn Frjálslynda flokksins hafa bent á fjölþætt rök fyrir því að skynsamlegt sé að stórauka þorskveiðar, reiknað hefur verið út að hrefnan ein sem Samfylkingin vill vernda étur meira af þorski en íslenskir sjómenn veiða. Í örstuttum pistli á heimasíðu minni sem frambjóðendur Samfylkingarinnar hafa greinilega misskilið segi ég frá þeirri staðreynd að ef Frjálslyndi flokkurinn kemst í stjórn sjávarútvegsmála í kjölfar kosninganna nú í vor þá muni það leiða til stóraukinna veiða og siglinga með fisk sem mun ekki einungis gleðja Breta og íslenska sjómenn, heldur verða búhnykkur líka fyrir þorra landsmanna. Í framhaldi er rétt að geta þess að andstæðingar Frjálslynda flokksins sem sjá ekki sömu tækifæri í sjávarútveginum og Frjálslyndir. Í þessu samhengi er rétt að velta því upp að ef þ orskveiðin væri svipuð og fyrir daga kvótakerfisins og aukningin væri öll notuð hér innanlands þá væri um meira magn að ræða í innlenda vinnslu þótt allur fiskur sem nú er landað væri fluttur beint óunnin út til útlanda.
Í grein sem helsti talsmaður Samfylkingarinnar í sjávarútvegsmálum, Þórður Már Jónsson, skrifaði í DV virðist hann telja það fyndið og jafnvel af hinu illa að Íslendingar sinni sterkum ferskfiskmörkuðum sem hafa fallið hvað minnst á meðan verð hefur lækkað tímabundið á öðrum fiskafurðum .
Til þess að taka af öll tvímæli og upplýsa lesendur um stefnu Frjálslynda flokksins þá hefur hún gengið út á að aðskilja veiðar og vinnslu en með þeim hætti eru mestar líkur á að fiskurinn leiti í þá vinnslu sem gefur hæst verð til hagsbóta fyrir sjómenn og þjóðarbúið.
Mér virðist sem stjórnmálamenn úr röðum Sjálfstæðisflokks, Samfylkingar og VG sem hafa verið í aðstöðu til þess að koma til móts við álit mannréttindanefndar Sameinuðu þjóðanna átti sig alls ekki á þ ví hvað þeir eru að gera með því að hunsa eða snúa út úr áliti nefndarinnar en með því eru þeir að taka frá Íslendingum þann almenna rétt sem þjóðinni hefur staðið til boða ef stjórnvöld brjóta á einstaklingum mannréttindi.  Það mun enginn eyða tíma sínum og fjármunum í áralanga baráttu þegar íslensk stjórnvöld hafa sýnt það dæmalausa fordæmi að virða í engu niðurstöðu sem þeim er ekki að skapi, þó svo að menn hafi varið málstað sinn fyrir nefndinni með ærnum tilkostnaði.
Framganga Samfylkingarinnar bitnar ekki eingöngu á þeim sjómönnum sem í hlut eiga heldur níðist flokkurinn á mannréttindum komandi kynslóða sem byggja þetta land.

Sigurjón Þórðarson frambjóðandi Frjálslynda flokksins í öðru sæti á Norðvesturlandi.