Aðsent efni

Á morgun er kjördagur, á þeim degi nýtum við Íslendingar kosningarétt okkar til velja okkur forystu í ríkisstjórn. Við valið þurfum við að hafa í huga hvert skuli stefna.

Stefna Íslensku þjóðfylkingarinnar er "endurskoðun fiskveiðistjórnunar frá grunni og frelsi í sjávarútvegsmálum. Stóraukið frelsi í strandveiðum. Fiskveiðiauðlindin verði sameign þjóðarinnar skv. stjórnarskrá. Erlent eignarhald verði afnumið í sjávarútvegi." Stóraukið frelsi til smábátaveiða merkir hér í raun margföldun í veiði á bolfisk og kvótalausar makrílveiðar. Þá er okkar stefna 6% skattafsláttur af tekjum sjómanna.

Mikill meirihluti kjósenda tekur undir þau sjónarmið Dögunar að vextir séu allt of háir í landinu. Mikill meirihluti kjósenda tekur undir þá kröfu Dögunar að leggja beri verðtrygginguna af og skipta verðbólguáhættu á milli fjármálafyrirtækja og skuldara.

Kjóstu þá núverandi stjórnarflokka. En ef þú ert hugsi yfir ástandinu á Íslandi, ættir þú að staldra við og skoða aðra valmöguleika. Hafðu einnig í huga að:

Glöggir bæjarbúar hafa tekið eftir að kirkjuklukkunum hefur verið hringt undanfarna daga kl.17. Ástæðan fyrir því er sú að biskup Íslands hefur beðið presta og sóknarnefndir þjóðkirkjunnar að minnast og biðja sérstaklega fyrir þolendum stríðsátaka í Aleppo. Í bréfi biskups segir m.a:

Einn af grunnþáttum samfélagsins er menntakerfið og mikilvægt er að allir fái að njóta góðrar menntunar frá bernsku og fram á fullorðinsár. Fjölbreytt nám, hvort sem það er bóknám, iðnnám eða listnám fær fólk til að þroska sína hæfileika. Til þess að það sé hægt þurfum við kennara.

Hvalfjarðargöngin eru löngu orðin hluti hins almenna þjóðvegakerfis. Vegfarendur ættu því að hafa sama umferðarétt um þau án sérstakrar gjaldtöku líkt og aðra þjóðvegi landsins. Ljóst er að ríkið er fyrir löngu komið með allt sitt á þurrt varðandi kostnað vegna ganganna - t.d. er innheimtur virðisaukaskattur vegna þeirra án efa mun meiri en þeir fimm milljarðar sem reiknað var með. Þá hefur ríkið sparað sér bein útgjöld með því að lágmarka algjörlega viðhald og uppbyggingu á Hvalfjarðarvegi sem annars hefði þurft að koma til, ef umferðin hefði áfram þurft að fara í kringum í fjörðinn. Raunar má áætla að íbúar á Akranesi og austnorður um land hafi greitt göngin tvöfalt: annars vegar með gjaldi til Spalar og hins vegar skattgreiðslum og sparnaði hjá ríkissjóði.

Jafnaðarstefnan er líklega áhrifamesta stjórnmálahugmynd í okkar heimshluta síðustu hálfa aðra öld. Það er reyndar oft haft á orði að við Íslendingar séum innra með okkur flestir jafnaðarmenn, aðhyllumst hugsjónir um mannúð, virðingu, jöfnuð og réttlæti til handa sérhverjum manni. Þetta eru grundvallarstef og við jafnaðarmenn höldum þeim sleitulaust á lofti í orði og verki, öndvert við ýmsa aðra stjórnmálaflokka.

Síðastliðið vor sat ég full af kvíða, söknuði og gremju og skrifaði pistil um hversu heppin ég væri. Auðvitað snerist pistillinn ekki bara um heppni mína, heldur snerist hann um það hvernig aðstæður eru fyrir fólk sem býr úti á landi og þarf að ferðast langar leiðir til að eignast börn. Ef ég tek sjálfa mig sem dæmi þá er ég heppin að eiga systkini í Reykjavík sem geta lánað mér herbergi og veitt mér húsaskjól.

Mér datt í hug um daginn þegar ég var að hugsa um kvótakerfið, ef ákveðið væri að minnka yfirbygginguna í fjarskiptageiranum og takmarka fjölda fjarskiptaverkfræðinga. Það væri búin til regla: Þeir sem hefðu verið fjarskiptaverkfræðingar síðustu 3 árin fengju að vera það áfram, en það ætti ekki að fjölga í stéttinni. Það væri orðið of dýrt fyrir neytendur að halda uppi öllum þessum tæknimönnum. Ég er ekki að halda því fram að þetta sé gáfulegt, en segjum bara að þetta yrði gert. Svo væri líka hægt að leigja réttinn frá sér. Þá væri ég nú aldeilis í fínni stöðu. Ég gæti hætt að vinna, og selt réttinn til hans Stefáns sem vinnur með mér, eða hennar Ólafíu. Þau eru nýbyrjuð og hefðu lítinn rétt. Svo gæti ég bara slappað af og látið þau vinna fyrir mig.